De biecht van Koos Hertogs

Jonge Koos H

April 2010

Een drieluik over kinderverkrachter – en moordenaar Koos Hertogs in het programma Peter R. de Vries, misdaadverslaggever. 

De jeugd van Koos Hertogs zag er allesbehalve rooskleurig uit. Dat kenmerkt zich onder andere in zijn destijds al aanzienlijke strafblad van meer dan vijftig vermeldingen. In 1973 krijgt hij van een psychiater het etiket 'psychopaat die in een schijnwereld leeft' opgeplakt.
In de jaren '80 wordt Koos, indertijd seksclub portier, voor de zoveelste keer gearresteerd. Op zijn zolderkamer aan de Zuidwal in Den Haag ontdekt de politie een martelkamer. Een veroordeling voor drie moorden volgt. De slachtoffers: Thialda Visser (12), Edith Post (11) en Emy den Boer (18). Hij was daarnaast verdachte in een stuk of elf andere lustmoorden, waaronder die op Rikie Bartels.

Recentere Koos

Koos is inmiddels een jaar of 60 als ene Nico van Empel contact opneemt met Peter. Nico is een oude jeugdvriend van Koos. Peter dacht: Daar moeten we iets mee. Hij gaat naar Thailand waar Nico woont om een plan van aanpak te bewerkstelligen. Nico haalt vervolgens de banden met Koos aan en zo komt een correspondentie op gang. In stiekeme samenwerking met Peter krijgt Nico het voor elkaar Koos te bezoeken. 'Gewapend' met een horloge waarin een camera verborgen zit.

Koos zijn mening

Koos Hertogs heeft het niet slecht. Een kamer van 25 vierkante meter met allerlei gemakken waar vele studenten verheugd over zouden zijn. Hij heeft ook de beschikking over een videorecorder met dvd. Voor zijn ‘dieren films’ met ‘jonge zeehondjes’, zoals hij het definieert. De uitspraken in zijn brieven naar Nico over pornofilms met tieners, die hij domweg mag bekijken, kloppen. Jeugdvriend en voormalig bajes-genoot Nico neemt tijdens een paar bezoeken in totaal twaalf van dit soort exemplaren voor Koos mee. Alleen de eerste keer neemt men controle in acht. Voor de vorm. De resterende keren neemt men niet meer de moeite. Het is frappant dat een zedendelinquent zulk materiaal mag bekijken. Koos deelt die mening.

Thialda Visser

Emy den Boer

Edith Post

Tegenover zijn jeugd-gabber Nico vindt Koos het duidelijk aangenamer toe te geven dat hij de drie meisjes Tialda, Emy en Edith omgebracht heeft. Tot dan toe ontkende hij hoofdzakelijk. Uitzonderingen waren ‘behandelingen’ of latere gesprekken in het Pieter Baan Centrum. Hij beweert ook meer te weten over twee Zweedse meisjes. Ann Jonsson en Gun Johansson. Zij zijn in 1976 in de bossen gevonden. Doodgeschoten met een .22 long rifle. Koos wijst twee vrienden van hem aan als dader terwijl hij zelf ooit een  .22 long rifle in zijn bezit had. Daarbij verspreekt hij zich op beeld. Hij spreekt van medeplichtigheid en daderschap. Dat behelst meer dan enkel informatie uit de tweede hand. De lustmoorden en Rikie Bartels zijn onbespreekbaar. Dan stokt het gesprek. Hij is er vermoedelijk niet gerust op dat alles wat hij daar eventueel over zegt niet terug op zijn bordje komt.

Ondanks dat de rechter een verbod oplegt, zendt Peter toch het stiekem opgenomen materiaal, met Koos in de hoofdrol, uit. Net als Peter begrijp ik evenmin waarom het privacy belang van een seriemoordenaar voor zou moeten gaan op relevante info die nabestaanden kan helpen antwoorden op vragen te krijgen. Mogelijk had de rechter voornamelijk het belang van de EBI voor ogen. Volgens Peter geeft hij voor het eerst geen gehoor aan wat een rechter oplegt. Het maatschappelijk belang gaat voor.

Mede om die reden en inclusief Koos zijn daden en uitspraken lijkt het mij verstandig dat een gevaarlijk sujet als Koos ‘binnen’ blijft en pas naar buiten komt in een kist. Aan het eind van zijn leven.

Bron foto's: Recentere Koos - piratebay.org, jongere Koos - complot.punt.nl, 1e still - Dutchtv.wordpress.com, 2e still - elsevier.nl
Boek: Zuidwal door schrijver Sytze van der Zee