De boodschap van Kambiz

Heftige beelden verschenen online, op woensdag 6 april 2011. 

Beelden van een brandend lichaam op de grond. Midden in het centrum van Amsterdam, op de dam. Mensen erom heen probeerden verwoed en uit alle macht met hun jassen het vuur uit te slaan. Na een minuut of twee was het vuur gedoofd. Iemand had blijkbaar 'de tegenwoordigheid van geest' van dat schokkende tafereel opnames te maken. Op de achtergrond hoor je iemand roepen: 'Wat een mongool! Wat een psychopaat.'

  

 

Als het lichaam is weggehaald, is al wat rest de achtergebleven verkoolde resten, een paar rondslingerende kledingstukken, een rode emmer en een klein regiment politie agenten en brandweermannen op de plaats van het voltrokken drama. Achter het rood witte lint staan nog steeds mensen te staren naar de plek. Het is ook nogal wat. Iemand had zichzelf in brand gestoken!

Zwaargewond belandde hij in het brandwondencentrum in Beverwijk, waar hij de volgende morgen aan zijn verwondingen overleed.

 

Het slachtoffer, van de Iraanse en Nederlandse maatschappij en wat het met hem heeft gedaan, is een Iraniër. Kambiz Roustayi. 

In 2001 kwam hij naar Nederland. In eigen land stond hij op het punt vervolgd te worden. 

Als je in Nederland vervolgd wordt, heb je meestal wel wat op je kerfstok. Als je in Iran vervolgd wordt, heb je dat al voor elkaar door kritiek te uiten, of te publiceren, op het heersende regime. Kambiz zag evenals een x aantal anderen, door de jaren heen, geen uitweg meer. Hij vluchtte en kwam in Nederland terecht. 

De man had een nieuw bestaan nodig. Dat kreeg hij hier niet. Tien jaar lang leefde hij tussen hoop en vrees. Kreeg hij wel of niet een nieuw bestaan? Het definitieve negatieve antwoord was volgens de IND nog niet gegeven. Kambiz zag de bui echter wel dicht boven zijn hoofd hangen. Iets knapte in hem nadat wederom een asielverzoek was afgewezen. Hij stak zichzelf liever hier in de brand dan terug gestuurd worden naar Iran. Hij wist donders goed wat hem daar te wachten stond. Opsluiting, marteling, waarschijnlijk de dood. Dan kon hij net zo goed hier sterven. Publiekelijk.

Hij had zelfmoord, ergens in een hoekje, kunnen plegen maar dat deed hij niet. Deze daad wekt daarom sterk de indruk dat het hier om een laatste statement ging. Ik kies er bewust voor het zo op te vatten. Het is de meest logische verklaring.

Het immigratiebeleid deugt niet. Het is enkel gefortificeerd door de jaren heen. Het kost mensenlevens. Het is onmenselijk. Dit systeem is er enkel op gebaseerd die mensen, uiteindelijk, maakt niet uit hoe lang het duurt, de grens weer over te helpen. De insteek is: zoveel mogelijk terugsturen. Zoek wat je kunt vinden om van ze af te komen. Zelfs naar een land waar zo iemand het echt niet lang maakt. In de ogen van de Iraanse regering is Kambiz een verrader. Iemand die ze lang geleden al te pakken wilden nemen. Ze konden hem niet pakken zolang hij in Nederland was. Dat was nu voorbij. Hij kwam weer binnen handbereik. Ze stonden hem als het ware al op te wachten. Hij zou hen in de schoot geworpen worden. 

Kambiz liet dat niet gebeuren. Dan verrichtte hij liever een laatste heftige daad. Misschien leverde het iets op voor de achterblijvers. Andere uitgeprocedeerde asielzoekers. Vluchtelingen die nog midden in het jarenlange getouwtrek tussen hoop en vrees zitten. Nieuwe arriverende slachtoffers uit zijn land.

De vraag is echter: doet de regering wat met deze daad? Misschien zijn bij sommigen de ogen (tijdelijk) open gegaan maar als ik heel eerlijk ben, betwijfel ik ten zeerste dat het iets zal opleveren. Op een bepaalde manier is de Nederlandse regering net zo rigide als de Iraanse. Het uit zich alleen anders.

De tendens onder de bevolking varieert. Je hebt mensen die hem inderdaad zien als zomaar een mongool. Een of andere psychopaat die het in zijn hoofd haalde andere mensen hiermee lastig te vallen. Die mensen hebben echt een dikke plaat voor hun kop. Ja, het is lullig voor de omstanders. Dat hoeven we niet te ontkennen of aan voorbij te gaan. Laten we echter andersom zéker niet voorbij gaan aan de boodschap van Kambiz. Zijn boodschap is heel belangrijk. Dat gaat voor op wat men moest zien, die bewuste middag. Het móest juist gezien worden. Pech als dat niet zo uitkwam voor anderen. Daarom is het wèl goed dat de beelden op internet zijn geplaatst. Heel het land moet weten hoe deze mensen, die onze hulp hard nodig hadden, behandeld zijn en dat het níet deugt. 

Vanavond, zaterdag 9 april 2011, om half acht was er een gedenk wake voor Kambiz, die tien jaar geleden asiel had gezocht in Nederland. Zondag om 15.00 uur is er weer een wake, georganiseerd door Vrouwen tegen Uitzetting en Platform Stop Racisme en Uitsluiting. De Vluchtelingenadvocaat Jelle Klaas houdt een toespraak.

Bronnen foto's: AT5 en Welingelichte Kringen (die laatste leverde de foto van Kambiz op een feestje)

Artikelen:

Man steekt zichzelf in brand (WAARSCHUWING: je ziet de man hier in brand op de grond liggen, het filmpje is gemaakt op het bewuste moment.)

Heeft Kambiz Nederland een dienst bewezen? (Overigens is niet alles uit het verder goede artikel en de commentaren mijn mening. Wat mijn mening is, kwam duidelijk naar voren in bovenstaand blog.)

Kambiz waarschuwing

Brandende man overleden