Vanmorgen
was ik wederom vroeg uit de veren. Na het wakker worden ritueel maak
ik tegenwoordig van die vroege uurtjes gebruik wat aan het huishouden
te doen. Ik was druk in de weer om de vloer van de computer
kamer c.q. het kantoortje te dweilen. Ik zou net beginnen aan het
laatste deel als ineens alle lichten en alle elektrische apparaten,
die aan stonden, uitvielen. 'What the.. pieiep?!' was mijn reactie.
In de keuken trof ik zoon met een schuld bewuste en tegelijkertijd enigszins verbaasde blik op zijn gezicht aan. De boosdoener was getraceerd. Zoonlief
had de stekker van ons oude broodrooster in het stopcontact gestoken
en het ding had kortsluiting veroorzaakt. Wat bleek, de stekker was
nat en ja, dat kan niet goed gaan als je het zo in het stopcontact
duwt.
In het donker probeerde ik in de meterkast de schade op te nemen. Ik zag geen jota maar gelukkig had ik licht op mijn mobiele telefoon. Even was ik bang
voor algehele kortsluiting en dat ik een elektricien moest gaan
bellen. Het viel mee. Het was slechts één stop die het begeven had.
Helaas,
na ontruiming van de meterkast op zoek naar nieuwe stoppen, bleek dat
we geen meer hadden. Ik moest provisorisch wat verzinnen zodat we weer licht in de duisternis kregen. Na uittesten wat we eerst wel
konden missen en dientengevolge stoppen omwisselen, gingen de lichten weer aan. We haalden allebei opgelucht adem. Kortsluiting veroorzaakt blijkbaar stress!
Het
broodrooster is veiligheidshalve de vuilniszak ingegaan. Ter afscheid
had het ding een mooie zwarte roet vlek op het aanrecht
achtergelaten.
(2007)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten